In april schreef ik dit gedicht tijdens de intelligente lockdown.
Over vrijheid en beperkingen voelen in je hoofd.
Anderhalve meter - samenleving
Momenteel is het nieuwe credo
ga en sta waar je wilt
maar overschrijd niet de grens
van anderhalve meter
Zo blijven we in de basis vrij
maar voelt het toch beperkt
om de verbinding te missen
met onze lieve medemens
Het gekke is dat je in de zon
Met de zomer in je hoofd
soms nauwelijks merkt
hoe anders de wereld is
Het is ook maar net
hoe zwaar je overal aan tilt
en of je voelt wat er toe doet
op elkaars lip of alleen thuis
Dus ondanks dat het soms voelt
Alsof je motivatie is uitgedoofd
Kun je je hardop afvragen
Wat als alles was zoals vroeger?
Zeker, vroeger was veel beter
Maar nu hebben we anderhalve meter
/f.eu1.jwwb.nl%2Fpublic%2Fg%2Fh%2Fp%2Ftemp-runmuuftnajelpqreosm%2Fby7urt%2Fimage-29.png)
Reactie plaatsen
Reacties