Selfcare is hot: menig life coach en influencer ziet ‘lief zijn voor jezelf’ als de ultieme manier om in balans te blijven. Dat eigenwaarde en selfcare een belangrijk startpunt is voor zelfontwikkeling zal ik niet betwisten. Het is de basis voor alles. Maar wat vaak verzwegen wordt, is dat het ook een excuus kan zijn om jezelf klein te houden. Een verdoezelend effect, waarbij je de confrontatie met jezelf niet hoeft aan te gaan.

Wie, net als ik, is opgevoed met het idee dat je altijd aardig moet zijn voor anderen, heeft misschien een groot sociaal netwerk en een volle agenda. Saamhorig zijn vind ik één van de belangrijkste dingen in onze samenleving (het heet niet voor niets samen-leving, we zijn niet alleen op de wereld) en ik ben dan ook blij dat mijn ouders dit als één van de belangrijkste waarden in mijn opvoeding hebben meegegeven. Maar … er is ook een keerzijde.

Schrijven. Het is lang geleden dat ik daarvoor de tijd heb genomen. Terwijl het één van mijn grootste uitlaatkleppen is. Schrijven over mijn persoonlijke ontwikkeling en hoe ik de maatschappij observeer is als een spiegel van mijn mentale balans. Soms alleen maar om mijn gedachten te ordenen, fijn om mijn ‘monkey mind’ even tot rust te laten komen. Het is loslaten, iets wat we in de herfst extra nodig hebben. Het proces is heel anders dan bij de teksten die ik schrijf als blogger of als tekstschrijver. Dit is energetisch schrijven, vanuit mijn hart, mijn eigen ik.

Met de razendsnelle opkomst van social media en de toenemende maatschappelijke druk, zijn veel mensen op zoek naar rust in het hoofd. Was ik 5 jaar geleden nog iemand zonder smartphone en Facebook, ook ík ging toen overstag voor het mediageweld. Mindfulness houdt mij in balans. Maar wat is het eigenlijk en hoe word ik mindful?